Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą przewlekłą i niestety najczęściej ją tylko zaleczamy. Ale nie jest to choroba zaraźliwa. Powstaje ona u osób z nadczynnością gruczołów łojowych. Ważną rolę w powstaniu choroby odgrywają drożdżaki, które stanowią florę fizjologiczną na naszej skórze. W leczeniu stosujemy najczęściej leki przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. Należy unikać preparatów zawierających sterydy. Bardzo dobre efekty daje doustna terapia przeciwgrzybicza - metodą pulsową. Wiele chorób ogólnoustrojowych może nasilać łojotokowe zapalenie skóry, np. niedoczynność i nadczynność tarczycy, zaburzenia odporności, leczenie immunosupresyjne.
1. Przyczyny łojotoku
Łojotok pojawia się, ponieważ skóra produkuję nadmierną ilość łoju skórnego. Uważa się, że choroba ma podłoże genetyczne, dlatego ryzyko choroby wzrasta, jeśli w rodzinie są chorzy. Często sugeruje się, że nadmierna produkcja łoju jest reakcją alergiczną skóry na drożdże (malassezia) lub bakterie. Nie zostało to jednak potwierdzone badaniami.
Jednym z najstarszych sposobów leczenia łojotoku jest kąpiel i płukanki z kwiatu dziurawca
Inne czynniki, które mogą przyczynić się do pojawienia łojotoku, to:
-sytuacje stresowe,
-warunki pogodowe,
-tłusta cera,
-nieprawidłowa higiena skóry, na przykład zbyt rzadkie mycie głowy,
-stosowanie kosmetyków do pielęgnacji skóry, które zawierają podrażniający alkohol,
-choroby skóry, np. trądzik,
-nadwaga i otyłość,
-choroby neurologiczne – choroba Parkinsona, urazy głowy, udar,
-zakażenie wirusem HIV.
2. Objawy łojotoku
Objawy łojotokowego zapalenia skóry mogą się pojawić w wielu miejscach. Zazwyczaj powstają tam, gdzie skóra produkuje więcej sebum. Części ciała, które są najczęściej zaatakowane schorzeniem, to:
skóra głowy,
czoło,
powieki,
okolice nosa,
okolice ust,
okolice uszu,
fałdy skórne na ciele.
Łojotok u dzieci, pomimo iż wygląda nieestetycznie, nie jest groźnym schorzeniem. Uważa się, że nie jest to reakcja alergiczna rozwijającego się organizmu. Skóra na głowie dziecka łuszczy się, płaty są grube, żółte lub brązowe. Skóra zmieniona chorobowo może pojawić się także na powiekach, uszach, wokół nosa i w pachwinach. Ciemieniucha może powodować u niemowlaka swędzenie. Jeśli dziecko będzie się drapało, może dojść do powiększenia stanu zapalnego oraz może wystąpić krwawienie. Ciemieniucha pojawia się u niemowlaków i u starszych dzieci do lat 3.
Objawy łojotokowego zapalenia skóry, to:
-zmiany skórne,
-okolice ciała błyszczące się od sebum,
-łuszczenie skóry,
-swędzenie – intensywniejsze, jeśli skóra jest zainfekowana,
-delikatne zaczerwienienie,
-utrata włosów.
3. Leczenie łojotoku
Łojotok może zostać złagodzony szamponami zakupionymi w aptece lub w drogeriach. Zalecane jest częste mycie głowy, najlepiej codziennie. Należy pamiętać, że szampon na łojotok musi zostać dokładnie spłukany. Aktywne składniki takich szamponów to m.in. kwas salicylowy, cynk, selen, ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy). Preparaty zawierające selen, ketokonazol, kortykosteroidy mogą być stosowane w cięższych przypadkach. Podczas mycia skóry głowy szamponem na łojotok, podziel włosy na kilka części, nałóż na jeden fragment skóry i chwilę masuj. Preparaty stosowane na skórę twarzy lub klatkę piersiową powinny być stosowane dwa razy dziennie. Należy unikać agresywnie działających kosmetyków, które dodatkowo wzmogą produkcję łoju.
Obserwuje się pozytywne działanie promieni słonecznych na łojotok skóry, więc latem ludzie cierpiący na tę dolegliwość mogą spodziewać się znacznej poprawy stanu skóry, szczególnie jeśli dużo czasu spędzają na zewnątrz.Leczenie łojotoku może także wspomóc odpowiednia dieta - bogata w cynk, kompleks witamin B, witaminy A i E.
Łojotok nie jest zaraźliwy i nie jest zawsze oznaką braku odpowiedniej higieny. Diagnoza jest stawiana na podstawie obserwacji fragmentów skóry. Łojotok jest chorobą chroniczną, nie da się jej całkowicie wyleczyć, można jedynie kontrolować objawy. W przypadku choroby zalecana jest konsultacja z dermatologiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz